زنگ زدن آهن عبارتی است که به اکسیداسیون آهن اطلاق می‌گردد . اکسیداسیون آهن معمولا از طریق واکنش با اکسیژن رخ می‌گیرد البته نوع‌های دیگری از زنگ زدن وجود داراست که حاصل واکنش آهن و کلر میباشد که به آن زنگ سبز میگویند . “زنگ” اسم متداول یک عدد از ترکیبات بسیار رایج یعنی اکسید آهن با فرمول Fe2O3 می باشد . این اسم مرسوم میباشد چون آهن به سرعت با اکسیژن ادغام شده و تشکیل زنگ آهن را می دهد . در راستی آهن را به ندرت می توان به رخ خالص در طبیعت پیدا کرد .
زنگ آهن (یا فولاد) نمونه ای از پروسه خوردگی است: مراحل الکتروشیمیایی دربرگیرنده آند (یک قطعه فلز که به راحتی الکترون از دست می دهد)، الکترولیت (مایعی که به حرکت الکترون ها امداد می کند) و یک کاتد (یک قطعه فلز که به راحتی الکترون می پذیرد) می باشد . هنگامی فلزی خورده می شود، الکترولیت به ساخت اکسیژن در آند کمک می کند . بعد اکسیژن با فلز ادغام شده و الکترون آزاد می شود . هنگامی الکترون ها از روش الکترولیت به سمت کاتد جریان می یابند، آند با جریان الکتریکی حذف می شود یا به کاتیون های فلزی تبدیل شده و زنگ تشکیل می شود . اکسیده شدن آهن برای این که آهن اکسید شود به سه ماده نیاز است: آهن، آب و اکسیژن .
آهن خصوصا در پیشین عنصری جدای ناپذیر از سازندگی و بسط تولید ساز و بسط کشور‌ها به شمار می‌رود . امروزه با نگاهی به طراف خویش می توانیم حجم عظیم از آهن را مشاهده کنیم و کاربرد آهن را در زندگی خود شم کنیم .
